Joseph Bologne, Chevalier de Saint-Georges

ο επονομαζόμενος "μαύρος Μότσαρτ"

Ο Ζοζέφ Μπολόν, Ιππότης του Αγίου Γεωργίου (Joseph Bologne, Chevalier de Saint-Georges 25 Δεκεμβρίου 1745 - 10 Ιουνίου 1799) υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του ξιφομάχος, κλασσικός συνθέτης, βιρτουόζος βιολιστής και διευθυντής Συμφωνικής Ορχήστρας στο Παρίσι. Γεννημένος στη γαλλική αποικία της Γουαδελούπης, ήταν ο υιός του George Bologne de Saint-Georges, ενός ευκατάστατου καλλιτέχνη και της Anne Nanon μιας αφρικανικής καταγωγής δούλης. 

Ο πατέρας του τόν έστειλε στη Γαλλία σε νεαρή ηλικία όπου έλαβε εξαιρετική για την εποχή εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, ο Ζοζέφ υπηρέτησε ως συνταγματάρχης της Légion St.-Georges, του πρώτου αποτελούμενου από μαύρους συντάγματος στην Ευρώπη, αγωνιζόμενος με την πλευρά της Δημοκρατίας. Σήμερα είναι περισσότερο γνωστός ως ο πρώτος κλασσικός συνθέτης αφρικανικής καταγωγής. Oνομάστηκε ήδη από την εποχή του ο "Μαύρος Μότσαρτ". Συνέθεσε πολυάριθμα κουαρτέτα εγχόρδων, οργανική μουσική και όπερες. 

Σε ηλικία 13 ετών, ο εγγράφηκε από τον πατέρα του στην Πολυτεχνική Σχολή της Tessier de La Boëssière, όπου και διέπρεψε. Εκεί τελειοποίησε και τη δεινότητά του στη σπαθασκία, αλλά και στην ιππασία. Ουδέν γνωρίζουμε για την πρώιμη μουσική κατάρτισή του. Δεδομένης της τεράστιας τεχνικής του ως ενήλικας, συνάγουμε ότι πρέπει να έλαβε ως παιδί αξιοπρόσεκτα καλή μουσική παιδεία, ιδίως στο βιολί. Δεν υπάρχει, όμως, καμία ιστορτική τεκμηρίωση για τη δραστηριότητά του ως μουσικός πριν από το 1764, όταν ο βιολονίστας Antonio Lolli συνέθεσε δύο συναυλίες γι 'αυτόν, καθώς και και το 1766, όταν ο συνθέτης François Gossec του αφιέρωσε ένα σύνολο έξι τρίων εγχόρδων. Ο Lolli μπορεί να έχει συνεργαστεί με τον Ζοζέφ για την τεχνική βιολιού του και ο Gossec για τις συνθέσεις. 

Οι ιστορικοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του François-Joseph Fétis ότι ο Saint-Georges σπούδασε βιολί με τον Jean-Marie Leclair. Ορισμένες από τις τεχνικές του λέγεται ότι αποκαλύπτουν την επιρροή του Pierre Gaviniès. Άλλοι συνθέτες που αργότερα αφιέρωσαν έργα στον Saint-Georges ήταν ο Carl Stamitz το 1770, και ο Avolio το 1778. 

Το 1769 το παρισινό κοινό έμεινε έκπληκτο όταν είδε επί σκηνής τον Saint-Georges, τον μεγάλο ξιφομάχο, να παίζει ως βιολιστής στη νέα ορχήστρα του Gossec, Le Concert des Amateurs. Μάλιστα, όταν ο 1773, όταν ο Gossec ανέλαβε την διεύθυνση του διάσημου Concert Spirituel, ανέθεσε στον Saint-Georges ως διάδοχό του τη διεύθυνση της Συναυλία των Ερασιτεχνών. Μετά από δύο χρόνια υπό τη διεύθυνση του νεαρού άνδρα, η ορχήστρα χαρακτηρίστηκε ως "αυτή με την πιο μεγάλη ακρίβεια και τις πιο ευαίσθητες αποχρώσεις, η καλύτερη ορχήστρα για συμφωνίες στο Παρίσι και ίσως σε όλη την Ευρώπη". Μάλιστα, η ίδια η Marie Antoinette παρακολούθησε μερικές από τις συναυλίες του Saint-Georges στο Palais de Soubise Ernestine ονομάστηκε η πρώτη όπερα του Saint-Georges, με λιμπρέτο από τον Pierre Choderlos de Laclos, τον μελλοντικό συγγραφέα των Επικίνδυνων Σχέσεων (Les Liaisons dangereuses), η οποία πραγματοποιήθηκε στις 19 Ιουλίου 1777 στο Comédie-Italienne. 

Υπήρξε διανοοούμενος, διάπυρος εγκυκλοπαιδιστής και μέλος της τεκτονικής Στοάς των "Εννέα Αδελφών" των Παρισίων μαζί με τους Βολταίρο, Ντ' Αλαμπέρ, Ντιντερό, Φρανκλίνο. Έγραψε τεκτονική μουσική με πλέον σημαντικό το έργο του Le Cercle de l’Harmonie, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Palais Royal από τους ιδρυτές της Loge Olympique του Παρισιού. 

Πηγές: 

Beauvoir, Roger (1840). Le Chevalier de Saint-Georges, Paris: Lévy frères. 

Ribbe, Claude (2004). Le Chevalier de Saint-George. Paris: Perrin.