Ας ξεκινήσουμε εννοιολογικά από αυτό που ονομάζουμε μαγεία. Θα μας χρειαστεί για να αποσαφηνίσουμε τις έννοιες που θα ακολουθήσουν. Οφείλουμε εξ αρχής να διακρίνουμε τις έννοιες του όρου. Kατ’ αρχάς, μάγος σημαίνει σοφός και τέτοιοι ήταν μεταξύ άλλων οι τρισμέγιστοι στην Αίγυπτο, οι καββαλιστές των Εβραίων, οι μάγοι της Περσίας, οι σοφοί και οι σοφιστές της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Κατά δεύτερον, ο όρος αναφέρεται σε όποιον θαυματουργεί μετερχόμενος δυνάμεις της Φύσεως, όπως συμβαίνει στην ιατρική και στη φυσική. Με το εννοιολογικό αυτό εφόδιο το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε κατωτέρω μπορούμε να συνεχίσουμε με γνώμονα την ανθρώπινη διάσταση και την εξ αυτής σημειούμενη πρόοδο.
Είναι φανερό πως ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου από τις πρωτόγονες καταβολές του. Κάθε πολιτισμός βλέπει την ανθρωπότητα να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την πραγμάτωση των δυνατοτήτων της. Πολλοί πιστεύουν ότι, από πολλές χιλιετηρίδες, αυτή η εξελικτική πορεία κατευθύνεται, με βάση ένα σχέδιο, από εκείνους τους περισσότερο εξελιγμένους ανθρώπους που είναι γνωστοί στους εσωτερικούς κύκλους ως η Πνευματική Ιεραρχία. Η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί ως η ανταπόκρισή της στις ιδέες που αποδεσμεύονται διαδοχικά στον κόσμο από τους Διδασκάλους για να προκαλέσουν τις προόδους σε γνώση και σοφία, και που έκφρασή τους είναι οι δημιουργικές τέχνες, η επιστήμη, η πολιτική και η θρησκεία. Σε κάθε εποχή, από το πνευματικό αυτό κέντρο αναδύθηκαν διδάσκαλοι για να δώσουν στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να κάνει το επόμενο βήμα της εξέλιξής της· Όλοι τους τέλειοι άνθρωποι στην εποχή τους, όλοι τους υιοί του ανθρώπου που έγιναν Υιοί του Θεού, γιατί αποκάλυψαν την έμφυτη θεία φύση τους. Είναι οι θεματοφύλακες ενός Σχεδίου για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και των βασιλείων της φύσης. Αυτό το Σχέδιο εκπληρώνεται με τη μεσολάβηση της εσωτερικής Ιεραρχίας. Οι Διδάσκαλοι της Σοφίας είναι τα μέλη εκείνα της ανθρώπινης οικογένειας που έκαναν το ταξίδι της εξέλιξης πριν από μας· που έχοντας τελειοποιηθεί, ανεβαίνοντας τα ίδια σκαλοπάτια που κι εμείς ανεβαίνουμε, επωμίστηκαν την ευθύνη να καθοδηγήσουν εμάς τους άλλους προς το ίδιο αυτό επίτευγμα. Αυτοί- ή οι προκάτοχοί Τους -βρίσκονται πίσω απ' ολόκληρη την εξελικτική πορεία, οδηγώντας και βοηθώντας τους ανθρώπους, μέσα από μια βαθμιαία διεύρυνση της συνείδησης, να αποκαλύψουν σταδιακά την έμφυτη θεία φύση τους και να γίνουν, όπως και οι Διδάσκαλοι, θεϊκά, τελειοποιημένα ή φωτισμένα Όντα.
Η εσωτερική διεργασία που είναι γνωστή ως Μύηση είναι η ατραπός προς αυτή την τελειοποίηση, προς το σημείο όπου ο άνθρωπος ενώνεται και γίνεται ένα με την Πηγή του. Αυτό το μονοπάτι σημαδεύεται από βαθμίδες ή σημεία κρίσης και έντασης. Κάθε μύηση προκαλεί μια τεράστια διεύρυνση της συνειδητότητας, η οποία φέρνει μια όλο και βαθύτερη και πληρέστερη όραση και γνώση της αληθινής φύσης της πραγματικότητας. Αυτό τον ρόλο στον μικρόκοσμό του εκπληρώνει και ο Τεκτονισμός. Ένας τέκτων, δηλαδή μία νέα ψυχή στο μυητικό γίγνεσθαι, απολαμβάνει μία νέα εμπειρίας ενσάρκωσης στη Γη. Η απόφασή του τέκτονα να μυηθεί και να παραμείνει στη Στοά οφείλεται στην επιθυμία του να υπηρετήσει το Παγκόσμιο Σχέδιο και την Παγκόσμια Ψύχη και όχι σε μία προσωπική βιωματική.
Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστέψουμε ότι πολλές -αν όχι όλες- οι μεγάλες μορφές της ανθρώπινης ιστορίας ήταν συνειδητοί μύστες κάποιου βαθμού: τέτοια παραδείγματα είναι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας· ο Σαίξπηρ, ο Δάντης και ο Βάκων· ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Παράκελσος και ο Μότσαρτ. Όλοι τους έκαναν φανερή, στη ζωή ή στα γραπτά τους, μια γνώση άλλων, ανώτερων επιπέδων συνειδητότητας, μια επίγνωση του κόσμου του νοήματος και μια αίσθηση εσωτερικής σύνθεσης. Άλλωστε, η μυστηριώδης μορφή του Κόμητος του Σεν Ζερμαίν, που αναγνωρίστηκε φανερά ως δάσκαλος και μύστης σε όλες τις αυλές της Ευρώπης του 18ου αιώνα, είναι ένας από τους λίγους Δασκάλους της Σοφίας που έζησαν εξωτερικά στον καθημερινό κόσμο.
Στην εσωτερική παράδοση, ο Τεκτονισμός παραμένει σε θέση περίοπτη και συμβάλει διά της μυητικής του οδού στην προσέγγιση της Παγκόσμιας Ιεραρχίας. Επί χιλιάδες χρόνια περίμενε και σχεδίαζε τούτο το άμεσα κοντινό μας μέλλον, εκπαιδεύοντας τους Μαθητές του και προετοιμάζοντας τον ίδιο για το μεγαλεπήβολο έργο που τον περιμένει. Τώρα που ανατέλλει μια νέα Εποχή, η Ιεραρχία είναι περισσότερο παρά ποτέ εμφανής διά του Τεκτονισμού και άλλων εσωτερικών σχολών που δεν έχουν απολέσει τις μυητικές τους κλείδες. Οι Τέκτονες καλούνται να εγκαινιάσουν τη νέα εποχή, μια εποχή Σύνθεσης και Αδελφοσύνης. Οι Διδάσκαλοι μας εκεί στους αόρατους κόσμους στέκονται τώρα, περιμένοντας από μας όσους φοιτούμε στα Τεκτονικά μυστήρια να κάνουμε, με τη δική μας ελεύθερη βούληση, τα απαιτούμενα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της ενότητας, της συνεργασίας και της υπέρβασης. Θα αναδυθούν τότε, και η παρουσία τους στον κόσμο θα είναι γεγονός αναμφισβήτητο.
Ας δούμε το «θαύμα» της μύησης:
Η τεκτονική μύηση διαιρείται σε τρεις (ή περισσότερες) κύριες ομάδες ή τμήματα που αντιστοιχούν στις τρεις μεγάλες γραμμές δύναμης, τις τρεις μείζονες απόψεις της Παγκόσμιας Ιεραρχίας που μας είναι γνωστές—την άποψη της Θέλησης - Ισχύος, την άποψη της Αγάπης-Σοφίας και την άποψη της Νοημοσύνης. Κάθε τμήμα ενσωματώνει, διοχετεύει και επηρεάζεται από τη μια ή την άλλη από τις τρεις αυτές απόψεις. Σκοπός είναι η ανάδειξη του μυούμενου (ή ορθότερα της ψυχικής του ύπαρξης) ως κομμάτι της Παγκόσμιας Ψυχής, η ανάδειξή του ως Τελειοποιημένου Ανθρώπου. Θυμίζουμε τη ρήση του Marsilio Ficino: Η παγκόσμια Ψυχή απλώνεται –όπως η φωνή- σε όλα τα μέρη του Σύμπαντος και τα περιβάλλει. Η παγκόσμια Ψυχή συνδέει το σώμα με το πνεύμα. Ο Τεκτονισμός συνδέει την κοσμική ψυχή με την παγκόσμια και αυτήν με την παγκόσμια ιεραρχία, δηλαδή την έννοια του απείρου. Η μυητική πορεία της ψυχής του τέκτονα ξεδιπλώνεται στο άπειρο και αναζητά τη γνώση, τη μαγική γνώση, με τρόπο μαγικό δηλαδή ενορατικό, άμεσο και εσωτερικό. Δεν αρκείται στην εξωτερική θέαση των πραγμάτων και γι’ αυτό δεν μιλάμε μόνο για επιστημονική παρατήρηση, αλλά για μαγική αντίληψη που χρησιμοποιεί το σύμβολο και τη φαντασία ως γέφυρες που συνδέουν τον άνθρωπο με τον κόσμο και το θείο. Αυτή είναι η «υψηλή μαγεία» του Τεκτονισμού· χρησιμοποιεί τη μύηση και τη φαντασία όχι μόνο για να ερμηνεύσει τον κόσμο, αλλά και για να επηρεάσει τη συμπεριφορά των ανθρώπων προς όφελος του ανθρώπινου γένους.
Η Παγκόσμια Ιεραρχία σήμερα τον 21ο αιώνα έχει αλλάξει μορφή. Αυτό το έχει κάνει πολλές φορές στη διάρκεια των αιώνων, καθώς μέλη της ανθρώπινης φυλής γίνονται μύστες και μετά Διδάσκαλοι, έτσι ώστε οι Δάσκαλοι των ανώτερων βαθμίδων να μπορούν να προχωρήσουν σε ανώτερο έργο. Πολλοί αφήνουν τον υλικό πλανήτη και προχωρούν σε υψηλότερες σφαίρες ή σε ανώτερους κόσμους, πνευματικές σφαίρες ή συστήματα. Όμως, η Ιεραρχία -όπως έγραφε ο Γράβιγγερ- συνεχίζει να εξωτερικεύεται όταν και όπου κρίνει μέσω των μυητικών συστημάτων και να γίνεται γνωστή φυσικό επίπεδο.
Ο Τεκτονισμός θεωρούμε ότι οφείλει να αποδεχθεί τη θέση του ως μυητικό σύστημα ως μυστική πρωτογενή ύλη (prima materia) και όχι ως εταιρία πολλαπλών σκοπών. Οφείλει να κάνει πραγματικότητα τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι οφείλει να επιστρέψει έναν κόσμο υπερβατικό γεμάτο φαντασία (imagination < magic = μαγεία). Έχει φτάσει στο τέλος ενός κύκλου της δικής του εξέλιξης, τελείως ξέχωρα από την ανθρώπινη εξέλιξη, ενός κύκλου που τον αφορά ως Οργάνωση (Τάγμα) -στην πραγματικότητα, ως κομμάτι της Ιεραρχίας. Οφείλει να διευρύνει τη συνείδησή του έτσι ώστε να περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα μέχρι και το πνευματικό. Κάθε κίνηση, κάθε απόφασή οφείλει να γίνεται υπό το φως αυτής της γνώσης, ότι δηλαδή αργά ή γρήγορα η μυητική φαντασία θα βγει στον καθημερινό κόσμο. Τότε πολλοί από τους Διδασκάλους θα αναδειχθούν ως Σοφοί και τότε οι μυητικές κλείδες θα αρχίσουν να λειτουργούν «μαγικά» στο φυσικό επίπεδο, ενεργοποιώντας τα «άγνωστα» εσωτερικά επίπεδα.
Αρχιτεκτονικό τεμάχιο το οποίο εκφωνήθηκε την 21η Σεπτεμβρίου 6011 α.φ. στη Σεπτή Στοά Λόγος επί τη ενάρξει του νέου τεκτονικού έτους
